آشنایی با ورزش ها

اگرچه فوتبال در سال 1904 با تاسیس فدراسیون بین المللی فوتبال (فیفا) رسما موجودیت یافت، اما تا سال 1924 که بازی های المپیک در پاریس برگزار شد، این ورزش به جایگاه شایسته خود در مسابقات دست نیافته بود.

در آن بازی ها، برای نخستین بار تیم هایی از سایر قاره های جهان به مصاف حریفان اروپایی رفتند.

مسابقات فوتبال المپیک به موفقیت بی نظیری دست یافت و 50 هزار نفر مسابقه فینال بین دو تیم اروگوئه و سوییس را تماشا کردند.

شرکت نکردن بسیاری از کشورها در المپیک 1928 آمستردام، آغاز تولد یک مسابقه مستقل فوتبال بود.

البته پیش از آن فکر برپایی جام جهانی فوتبال از سال 1919 که "ژول ریمه" به ریاست فدراسیون فوتبال فرانسه برگزیده شد، به میان آمد. وی 11 سال تمام ایده خود را دنبال کرد تا سرانجام موفق به برگزاری آن گردید. در این راه دولت فرانسه کمک شایانی به وی کرد.

ژول ریمه در 24 اکتبر 1871 میلادی در خانه آسیابانی در ناحیه "توله‌اوت مون" فرانسه چشم به جهان گشود. دوران کودکی خود را مثل دیگر کودکان سپری کرد و در نوجوانی موفق شد مسابقات محلی فوتبال را برپا کند. چندین سال بعد او با همکاری سرپرستان تیم‌ها، اتحادیه‌ای برپا کرد که سنگ بنای اتحادیه فوتبال فرانسه شد. از طرفی تحصیلات خود را ادامه داد تا وکیل شود. ژول ریمه با تلاش و پشتکار فراوان در فعالیت‌هایش به ریاست فدراسیون فوتبال فرانسه رسید. سپس هانری دلونای را به همکاری دعوت و به معاونت خود برگزید. دلونای توانست مسابقات جام ملتهای اروپا را در سال 1960 بنیان گذارد.

ژول ریمه در دهه سوم قرن بیستم پس از گورین فرانسوی و برلی و ولفال انگلیسی، سومین فردی بود که ریاست فدراسیون بین‌المللی فوتبال را برعهده گرفت و در اندیشه خلق جام جهانی به نقاط مختلف جهان سفر کرد. او ایده برگزاری جام جهانی را همه جا مطرح کرد، اما در اروپا به ویژه در بریتانیا نتوانست طرفدارانی پیدا کند. در عوض در اروپای جنوبی (ایتالیا، اسپانیا، پرتقال و یوگسلاوی) و آمریکای جنوبی (برزیل، آرژانتین، اروگوئه و شیلی) هوادارانی پیدا کرد که در کنگره فوتبال در سال 1928 کمک فراوانی جهت به ثمر رساندن ایده‌اش به وی نمودند.

کنگره فوتبال در 26 مه 1928 به مناسبت برگزاری بازیهای المپیک آمستردام برگزار شد و ژول ریمه توانست با رأی‌های موافق کشورهای آمریکای جنوبی طرح برگزاری جام جهانی فوتبال را به تصویب برساند. در آن زمان انگلیسی‌ها خود را از فوتبال تازه پاگرفته جدا کرده بودند و کشورهای اروپای شمالی هم میانه خوبی با ژول ریمه و افکارش نداشتند. اما ژول ریمه توانست پس از گذشت هشت سال ایده‌ ای را که در کنفرانس آنتورپ در سال 1920،‌ مطرح کرده بود، به نتیجه و سرانجام برساند. در رأی‌گیری به عمل آمده در فدراسیون جهانی فوتبال 26 عضو رای موافق و 5 کشور دانمارک، فنلاند، نروژ، سوئد و استونی رأی مخالف دادند.

در 8 سپتامبر 1928 در کنفرانس زوریخ در کشور سوئیس موافقت شد که جام جهانی هر 4 سال یکبار برگزار شود و اعضای فیفا تصمیم گرفتند اولین دوره آن در سال 1930 انجام شود.

اعضای فیفا برای انتخاب اولین میزبان جام جهانی با مشکلات عدیده‌ای روبه‌رو شدند. اما ژول ریمه با درایت خود کشور اروگوئه را که قهرمان فوتبال دو المپیک 1924 و 1928 بود، برای میزبانی در نظر گرفت. ژول ریمه با پیش کشیدن بحث حرفه‌ ای و آماتوری بودن بازی های المپیک به این صورت که اگر بازیکنان حرفه‌ای از فوتبال المپیک حذف شوند، اروگوئه قدرت خود را در صحنه بین‌ المللی از دست خواهد داد و همچنین با مانور بر روی امکان برپایی جشن صدمین سال استقلال در سال 1930 برای اروگوئه‌ای‌ها، این کشور را مجاب به تقبل میزبانی اولین دوره جام جهانی کرد.

در نهایت در کنگره فیفا در شهر بارسلونای اسپانیا به تاریخ 18 ماه مه سال 1929 اروگوئه رسماً میزبانی جام جهانی را پذیرفت. اما مشکلات برپایی اولین دوره به همین جا ختم نشد، زد و بندهای سیاسی مانع رشد مسابقات نوپا گردید. تحریم چند عضو اروپایی، از جمله تمام 4 اتحادیه فوتبال بریتانیا، تعداد شرکت‌ کنندگان اولین دوره را به 13 تیم کاهش داد که این تعداد نه تنها کافی نبود، بلکه حتی برای شکل‌گیری چهار گروه 4 تیمی نیز کفایت نمی‌کرد.

اقدام فیفا برای برگزاری اولین دوره رقابتهای جام جهانی در اروگوئه با استقبال جهانی روبرو نشد چون در همین زمان اروپا در بحران اقتصادی عمیقی دست و پا می زد.

از طرفی شرکت در رقابت های جام جهانی مستلزم پیمودن مسیری طولانی از جمله سفرهای دریایی بود علاوه بر اینکه بازیکنان را به مدت حداقل دو ماه از تیم باشگاهی شان جدا می کرد که هنوز هم موضوع مورد مناقشه باشگاه هاست.

گرچه انتشار این خبر با استقبال و شادمانی زیادی در تمام کشورهای صاحب فوتبال روبرو شده بود اما بسیاری از اروپایی ها از انجام سفر دریایی طولانی مدتی که واضح بود بسیار خسته کننده و پرهزینه است، روگردان بودند به همین دلیل فدراسیون های این قاره عهد خود برای شرکت در اولین دوره جام را زیر پا گذاشتند. تا دو ماه قبل از جام جهانی، حتی یک تیم اروپایی نیز اعلام آمادگی نکرده بود اما با تلاش های شخصی ژول ریمه چهار تیم رومانی، بلژیک، فرانسه و یوگسلاوری روز 21 ژوئن 1930 سوار کشتی شده و هشت روز بعد در سواحل ریودوژانیرو تیم برزیل را نیز همراه خود کرده و 4 ژوئیه به مونته ویدئو رسیدند.

از این رو اولین جام جهانی فوتبال با حضور تنها 13 تیم شامل چهار تیم از اروپا، هشت تیم از آمریکای جنوبی و نماینده ایالات متحده آمریکا برگزار شد. فوتبالی که در زمین به نمایش گذاشته شد، در بالاترین سطح قرار داشت و برخلاف انتظار تماشاگران که تصور می کردند تیم های آمریکای جنوبی از همه برتر باشند، اروپایی ها خیلی خوب نشان دادند.

برگزاری اولین دوره مسابقات جام جهانی نسبت به امروز تفاوت های زیادی داشت و هیچ رقابت مقدماتی انجام نشد حتی قرعه کشی این مسابقات بعد از ورود 13 تیم دعوت شده به اروگوئه، انجام شد.

در این دوره مسافرت اروپایی‌ها به اروگوئه مشکلات فراوانی برای آنها به همراه داشت، به طوریکه تیم رومانی سه هفته طول کشید تا در رقابت‌ها حاضر شود. اما اساسی‌ترین مشکل اروگوئه نداشتن ورزشگاهی مناسب برای انجام دیدارها بود. مقامات اروگوئه فقط هشت ماه وقت داشتند تا ورزشگاهی عظیم در شهر مونته ویدئو پایتخت اروگوئه بنا کنند. با توجه به امکانات محدود، دولت از ملت تقاضای کمک کرد و مردم سراسر کشور با تمام توان در این امر خارق‌العاده از روی میل باطنی همیار شدند و هرکس به اندازه حداکثر توانایی خود خدمت کرد. در آن هنگام از وسایل حمل و نقل و ساختمانی امروز خبری نبود و فقط روحیه وطن‌پرستی مردم بود که این امر را ممکن ساخت.

به این ترتیب ورزشگاه شهر مونته ویدئو در زمان مقرر آماده برگزاری جام جهانی گردید. البته ساخت ورزشگاه تنها کار طاقت فرسایی نبود که ژول ریمه بر گردن مردم علاقمند این کشور نهاد، تقبل هزینه اقامت میهمانان جام جهانی، میزبانی ملت اروگوئه را در تاریخ برگزاری این جام جاودانه کرد.

برای رزرو زمین تنیس به اسان اسپرت مراجعه کنید.

پیش از شروع اولین دوره جام جهانی، کشورهای عضو فیفا به رهبری ژول ریمه تصمیم گرفتند که جامی به عنوان یادبود تهیه کنند و به قهرمان جام اهدا نمایند. از این رو "آبل لافلور" فرانسوی مجسمه‌ ای به ارتفاع 12 اینچ و وزن 8 پوند (480/3 کیلوگرم) از طلای جامد بدین منظور ساخت و طبق توافق اعضای فیفا تصمیم گرفته شد، هر تیمی که سه بار فاتح آن شود، مالک همیشگی جام گردد.

تا سال 1956 این جام طلایی عنوان خاصی نداشت، اما در این سال در مراسم تجلیل از ژول ریمه جام را به نام وی خواندند و از این تاریخ جام "ژول ریمه" نام گرفت. اروگوئه در سال‌ های 1930 و 1950، ایتالیا در سال‌ های 1934 و 1938 قهرمان جام جهانی شدند ولی برزیل که دو بار پیاپی در سال های 1958 و 1962 قهرمان جهان شده بود با قهرمانی در جام جهانی 1970 برای همیشه مالک جام ژول ریمه گردید.

با پایان گرفتن افسانه ژول ریمه، مقامات فدراسیون جهانی فوتبال تصمیم گرفتند که جام دیگری را جایگزین آن نمایند. از این رو در تاریخ 5 آوریل 1971، یک ایتالیایی به نام "سیلویو گازاینگا" یک طرح جدید به فیفا ارائه کرد که این طرح مورد تایید مقامات فیفا قرار گرفت و کارگاه طلاسازی به نام "برتونی" با دریافت یک میلیون فرانک سوئیس، مجسمه ای به ارتفاع 15 اینچ و وزن 11 پوند (785/4 کیلوگرم) از طلای جامد ساخت.

این جام برخلاف جام ژول ریمه نبود که کشوری پس از کسب سه عنوان قهرمانی مالک آن گردد. در نتیجه هیچ کشوری برای همیشه این جام را پیش خود نگاه نخواهد داشت، بلکه قهرمانان جام جهانی تنها یک کپی از این جام را برای یادبود خواهند داشت.

در بازی افتتاحیه اولین جام جهانی تیم فرانسه توانست مکزیک را 4 بر 1 ببرد و به سختی مقابل آرژانتین با یک گل تن به شکست داد که البته با جنجال هم همراه بود. داور مسابقه شش دقیقه زودتر سوت پایان را به صدا درآورد اما با شدت گرفتن اعتراضات و وخیم شدن اوضاع بازیکنان دو تیم را به زمین فراخواند درحالیکه برخی از آنها زیر دوش بودند!

اما چند روز بعد ورزشگاه یکصد هزار نفری سنتناریو در انتظار برای برگزاری فینال میان دو تیم از آمریکای جنوبی به نام اروگوئه و آرژانتین، فضای ملتهبی ایجاد کرده بود و نخستین فینال بین کشور میزبان و همسایه اش برگزار شد.

تیم اروگوئه بعد از اینکه 2 بر 1 از حریف عقب افتاد، در نیمه دوم با شجاعت تمام موفق شد نتیجه را 4 بر 2 به سود خود تغییر داده و جامی را که آبل لافلور سازنده آن امضا کرده بود، بدست آورد.

ژول ریمه رییس فیفا جام قهرمانی را به خوزه نازاسی کاپیتان تیم اروگوئه تقدیم کرد. جشن های شادمانی در مونته ویدئو تا چند شبانه روز بعد ادامه داشت و روز 31 ژوئیه به عنوان تعطیل رسمی اعلام شد.

توپ مسابقات جام جهانی از اینجا شروع به چرخش کرد و شهرت و محبوبیت فوتبال، جهانی شد.

 

منبع:

https://vista.ir/w/a/16/eci0w

جام جهانی فوتبال که مهم‌ترین رویداد ورزشی جهان به حساب می‌آید، از سال 1930 و هر 4 سال یک بار برگزار می‌شود.

با آنکه فدراسیون جهانی فوتبال- فیفا- در سال 1904 تاسیس شد اما نخستین جام جهانی 26 سال بعد برگزار شد. فیفا در 28 مه سال 1928 در نشست سالانه خود در آمستردام خبر از برگزاری تورنمنتی داد که تیم فوتبال تمام اعضای این فدراسیون می‌توانستند در آن شرکت کنند.

اولین دیدار بین دو تیم ملی فوتبال در سال 1872 و بین تیم‌های انگلستان و اسکاتلند انجام گرفت اما در آن سال‌ها فوتبال خارج از بریتانیای کبیر بعد زیادی نداشت. پس از افزایش محبوبیت فوتبال در آغاز قرن بیستم، این ورزش در المپیک‌های تابستانی 1900 و 1904  و المپیک میانی 1906 به عنوان ورزش ناظر (بدون اهدای مدال) شرکت کرد.

در المپیک تابستانی 1908 بالاخره فوتبال یکی از ورزش‌های رسمی گشت. مسابقات فوتبال در آن سال توسط «انجمن فوتبال» (فدراسیون فوتبال در انگلستان) برگزار می‌شدند و تنها بازیگران آماتور در آن شرکت داشتند و گاها بیشتر یک نمایش بود تا یک مسابقه. تیم ملی آماتورهای فوتبال انگلستان هم در المپیک 1908 و هم در المپیک 1912 فاتح مسابقات شد.

با توجه به این‌که مسابقات فوتبال المپیک تنها بین تیم‌های آماتور برگزار می‌شد، مسابقات «نشان سر توماس لیپتون»‌ توسط «سر توماس لیپتون» در 1909 و در تورین برگزار شدند.

این مسابقات معمولا به عنوان اولین تورنمنت جدی جهانی شناخته می‌شوند و اکثر باشگاه‌های خوب جهان از ایتالیا، آلمان و سوئیس در آن‌ها شرکت داشتند. تیم وست آکلند، تیمی آماتور از روستایی در شمال شرق انگلستان، فاتح این مسابقات شد. وست آکلند در مسابقات بعدی در 1911 نیز قهرمان شد و بر طبق قوانین بازی‌ها، نشان سر توماس را تا ابد به خانه برد.

در 1914 فیفا توافق کرد که مسابقات المپیک را به عنوان «مسابقات قهرمانی فوتبال آماتورها» به رسمیت بشناسد و مسئولیت برگزاری آن را به عهده بگیرد. این باعث شد که مسابقات فوتبال المپیک تابستانی به اولین تورنمنت فوتبال بین‌قاره‌ای بدل شود. اروگوئه قهرمان این مسابقات شد و در سال 1928 نیز مدال طلا را کسب کرد.

در 28 می 1928 پس از طرحی که رئیس وقت فیفا،ژول ریمه، طراحی کرده بود، تصمیم گرفته شد که فیفا تورنمنت بین‌المللی خود را به پا کند. با توجه به این‌که اروگوئه صاحب مدال طلای دو المپیک قبلی بود و با توجه به این‌که در سال 1930 جشن صدمین سالگرد استقلالش را می‌گرفت، میزبانی به این کشور سپرده شد.

برای اجاره سالن فوتسال در تهران به سایت اسان اسپرت مراجعه کنید.

اولین جام جهانی رسمی         

المپیک تابستانی 1932 در لوس آنجلس برگزار شد و به علت عدم محبوبیت فوتبال در آن کشور، این ورزش در برنامه بازی‌ها گنجانده نشد. علت دیگر عدم توافق فیفا و کمیته بین‌المللی المپیک در مورد وضعیت بازیگران آماتور بود. رئیس وقت فیفا، ژول ریمه، طرحی ارائه کرد که بر طبق آن اولین مسابقات جام جهانی در 1930 و در اروگوئه برگزار شود.

فدراسیون‌های ملی بعضی کشورها به فرستادن یک تیم به مسابقات دعوت شدند. با توجه به این‌که میزبان مسابقات –اروگوئه- بسیار دور از اروپا واقع شده بود و تیم‌های اروپایی برای شرکت در این مسابقات باید در سفر پر هزینه‌ای از اقیانوس اطلس می‌گذشتند، تا دو ماه مانده به مسابقات هیچ کشور اروپایی حاضر به فرستادن تیم نشده بود.

ژول ریمه نهایتا تیم‌های اروپایی بلژیک، فرانسه، رومانی و یوگسلاوی را به قبول این سفر راضی کرد. مجموعا 13 کشور در این جا شرکت کردند – هفت تیم از آمریکای جنوبی، چهار تیم از اروپا و دو تیم از آمریکای شمالی .

اولین دیدارهای جام جهانی به طور همزمان برگزار شدند و توسط فرانسه و آمریکا فتح شدند. این دو تیم به ترتیب مکزیک را 4 بر یک و بلژیک را 3 بر 0 مغلوب کردند. اولین گل تاریخ جام جهانی توسط لوسین لورن از فرانسه به ثمر رسید.

 چهار روز بعد برت پاتناد از آمریکا اولین هت-تریک تاریخ جام را در برد 3 بر صفرآمریکا مقابل پاراگوئه ثبت کرد. در مسابقه فینال اروگوئه با نتیجه 4 بر 2 از سد آرژانتین گذشت و اولین فاتح جام جهانی شد. این مسابقه در مونته‌ویدئو انجام شد و 93 هزار نفر شاهد برگزاری آن بودند.

 

پیشروی

مشکلات اولیه بازی‌ها مسائل مربوط به سختی سفرهای بین‌قاره‌ای و جنگ بود. همانطور که تیم‌های اروپایی حاضر به سفر برای شرکت در جام اروگوئه 1930 نبودند، تیم‌های آمریکای جنوبی نیز حاضر به تحمل سفر برای شرکت در جام 1934 و 1938 نبودند و برزیل تنها تیمی بود که در این جام‌ها شرکت کرد. جام‌های 1942 و 1946 به دلیل وقوع جنگ جهانی دوم و پیامدهای آن برگزار نشدند.

جام جهانی 1950 برای اولین بار شاهد حضور تیم‌هایی از جزیره بریتانیا، مبدع فوتبال، بود. تیم‌های بریتانیایی (انگلستان، اسکاتلند و ...) در 1920 از فیفا بیرون کشیده بودند اما در 1946 با دعوت مجدد فیفا به این فدراسیون بازگشتند و در این جام بازی کردند.

 

تیم ملی فوتبال اروگوئه

این تورنمنت در ضمن شاهد حضور دوباره اروگوئه، قهرمان جام اول، بود که دو جام قبلی را تحریم کرده بود. اروگوئه در بازگشت خود مجددا قهرمان شد. (در ضمن جام 1950 اولین و آخرین جامی بود که مرحله  نهایی آن به صورت گروهی برگزار می‌شد و نه به صورت حذفی و در نتیجه قرار بود مسابقه مشخص فینال نداشته باشد.

گرچه صورت امتیازها به طوری شد که عملا بازی برزیل و اروگوئه به صورت بازی فینال درآمد. در جام‌های بین 1934 تا 1978 شانزده تیم در مسابقات شرکت کردند (به غیر از چند مورد که تیم‌ها پس از راه‌یابی به بازی‌ها استعفا دادند). اکثر تیم‌های از اروپا و آمریکای لاتین بودند و اقلیت بسیار کمی از آفریقا، آسیا و اقیانوسیه.

نمایندگان این قاره‌ها معمولا به سادگی توسط تیم‌های اروپایی و آمریکای لاتینی مغلوب می‌شدند (یک استثنای مهم کره شمالی بود که در 1966 تا یک چهارم نهایی بالا آمد). در جام 1982 تعداد تیم‌های شرکت کننده به 24 افزایش یافت و این رقم در 1998 به 32 رسید که نتیجتا تیم‌های بیشتری از آفریقا،آسیا و آمریکای شمالی شانس شرکت پیدا کردند.

در سال‌های اخیر شرکت‌کنندگان این قاره‌ها توفیق بهتری داشته‌اند. کامرون در 1990 تا یک چهارم نهایی بالا آمد و کره جنوبی،سنگال و آمریکا در 2002 همه حداقل تا یک چهارم نهایی بالا آمدند (کره جنوبی نهایتا چهارم شد). 197 کشور برای راه‌یابی به جام جهانی 2006 آلمان با هم دیگر رقابت کردند. از تمامی 207 عضو فیفا تا به حال تنها سه کشور برای راه‌یابی به جام تلاش نکرده اند.

 با توجه به این‌که کوموروس و تیمور شرقی اعضای تازه‌ای هستند و هنوز این امکان را نداشته‌اند، در واقع بوتان تنها کشوری است که شانس خود را برای شرکت در جام جهانی محک نزده.

در دهه 90 جام جهانی زنان فیفا نیز راه‌اندازی شد و اولین جام جهانی زنان در 1991 در چین برگزار شد. شکل برگزاری این مسابقات مانند مدل مردان است و هر چهار سال یک‌بار برگزار می‌شوند. آمریکا، آلمان، چین و نروژ تا به حال از موفق‌ترین تیم‌های جام جهانی زنان بوده‌اند.

منبع:

https://www.asriran.com/fa/news/121685/%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE%DA%86%D9%87-%D8%AC%D8%A7%D9%85-%D8%AC%D9%87%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D9%81%D9%88%D8%AA%D8%A8%D8%A7%D9%84

در محصول تمرین حرفه ای فوتبال ما بدنبال ایجاد ذهنیتی متفاوت برای مربیان فوتبال هستیم . متدی که امروزه بهترین مربیان دنیا در تیمهایشان بکار میگیرند . در این محصول خواهید آموخت که چگونه تمریناتی را طراحی و اجرا کنید که بازیکنانتان در ارائه بازی مالکانه ، ذهنیت و توانایی لازم را داشته باشند . بخشهای این محصول شامل تمرینات حرفه ای یک در مقابل یک ، تمریناتی برای توسعه مهارتهای فردی ، بازیهای زمین کوچک SSG ، تمرینات دریبلینگ ، تمرینات سرعت هماهنگی و چابکی ، تمرینات تمام کنندگی ، تمرینات پاس و دریافت که با استفاد از این بخشها میتوانید بسته به نوع هدف و نیازتان جلسات تمرینی ویژه و ایده آلی را طراحی و اجرا کنید . به طور کل میتوان گفت ما در این محصول ابزار خلاقانه برای طراحی جلسات تمرینی را در داختیار شما قرار داده ایم .

در این مطلب چند نمونه از تمرینات این محصول حرفه ای را در انتشار داده ایم که میتوانید به صورت رایگان مشاهده و بررسی کنید . همچنین برای اجاره زمین چمن مصنوعی تهران به سایت آسان اسپرت مراجعه کنید. 

 

تمرین حرفه ای پاسکاری و تصمیم گیری

هدف این تمرین پاسکاری ، بر توسعه تصمیم گیری و بهبود مهارتهای پاسکاری پایه ، مهارتهای دریافت و قدرت دیداری است . سطح سختی این تمرین 3 است و بازیکنان با رده های سنی متفاوت قادر به اجرا این تمرین هستند اما با این تفاوت که سرعت و نوع تنوع اجرای تمرین متناسب با رده سنی در نظر گرفته شود . پیشنهاد میشود در مراحل ابتدایی تمرین بازیکنان را به سمت اهداف تمرینی هدایت کنید و طبیعتا این هدایت همراه با سرعت پایین همراه خواهد بود .

 

نکات مربیگری تمرین پاسکاری و تصمیم گیری

1. بازیکنان باید برای اجرای یک پاس دقیق و پیدا کردن بازیکن تنها سر بالا باشند
2. ارسال پاسهای تیز
3. تصمیم گیری سریع
4. شتاب پس از ارسال پاس
5. شدت تمرین را بتدریج افزایش دهیده – الویت با تکنیک است
6. حفظ توپ روی زمین
7. استفاده از هر دو پا برای ارسال پاس و دریافت
8. مراقبت از توپهای اضافی باشید

 

تمرین حرفه ای فوتبال پاسکاری و واکنش

تاکید این تمرین پاسکاری بر توسعه تکنیکهای پایه پاسکاری ، تکنیکهای ضربه به توپ ، لمس اول ، آگاهی محیطی ، بهبود توانایی دیداری ، ارتباط گیری و واکنش گذاشته شده است . سطح سختی این تمرین 4 است و بازیکنان با رده های سنی بالاتر از 12 سال و تا بزرگسالان قادر به اجرای این تمرین هستند .

نحوه اجرا تمرین پاسکاری و واکنش

بازیکنان سرور که در دو سمت زمین مستقر شده اند ، با یک گروه دو نفره سفید و با یک گروه سه نفره که با رنگهای مختلف مشخص شده اند بازی میکنند . هر زمان که بازیکنان سرور با همه نفرات تیم رنگی بازی کردند ، باید یک پاس بلند به دیگر بازیکن سرور ارسال کنند و پس از ارسال پاس یک رنگ از نفرات تیم رنگی را نیز صدا میزند ؛ تا اولین پاس بازیکن سرور در سمت مخالف با بازیکنی باشد که رنگش صدا زده شده .

 

نکات مربیگری تمرین پاسکاری و واکنش

1. سر بالا بودن در حین اجرای تمرین
2. دید اطراف – شکل باز بدن توانایی نظارت بر دیگر سمتها را میسر میکند
3. دستورات پیوسته از سوی بازیکنان سرور صادر شود
4. حرکات پای سریع
5. آگاهی محیطی
6. جهت گیری در هنگامی که توپ در حال حرکت است
7. نظارت بر کیفیت پاسها
8. مراقبت از توپهای اضافی

 

یک در مقابل یک همراه با تمام کنندگی – انتقال و بازی در موقعیت دو در مقابل یک

این بازی زمین کوچک بر توسعه مهارتهای تهاجمی و تدافعی در موقعیت 1 × 1 ، انتقال و اجرای صحیح حمله در موقعیت 1 × 2 تاکید دارد . دیگر هدف این تمرین تمام کنندگی سریع بعد از توپ ربایی است . سطح سختی این تمرین 3 است و مناسب برای رده سنی 12 سال به بالاتر و تا بزرگسالان میباشد . در نظر داشته باشید که با توجه به رده سنی و میزان توانایی بازیکنان سرعت تمرین را دنبال کنید .

 

 

نکات مربیگری

1. دقت و وزن پاسها و دریافتها حیاتی هستند
2. نگرشهای خلاقانه تهاجمی در موقعیت 1 × 1
3. بازی سریع در موقعیت 1 × 2
4. اجرای صحیح تکنیکهای دفاع فردی
5. کاستن سرعت مهاجمان توسط مدافعین
6. انتقال
7. به پایان رساندن فعالیت با به ثمر رسیدن گل
8. ارتباط گیری
9. دوره های استراحت مناسب برای بازیکنان در نظر بگیرید

 

منبع:

https://www.press90.com/soccer-professional-trainings/

7 فوتبالیست بزرگ جهان در زندگی شخصی و کودکی‌شان به قدری مشکل داشتند که داستان زندگی آن‌ها می‌تواند انگیزه‌ای برای تمام کسانی باشد که عاشق فوتبال هستند.

به گزارش ایسنا و به نقل از روزنامه سان، فوتبال مدت‌هاست که ورزش مردم است و هواداران زیادی در سراسر جهان دارد. توجه رسانه‌ها و مردم به این رشته ورزشی باعث شده است تا ورزشکاران آن نیز علاوه بر اینکه در تیررس عموم قرار می‌گیرند از شرایط مالی خوبی نیز برخوردار باشند ولی پیشینه همین بازیکنان فوتبال حقایق جالبی را نشان می‌دهد که خیلی از آن‌ها در کودکی با چه شرایط سختی بزرگ شدند و از هدف‌شان که فوتبالیست شدن بود دست نکشیدند و توانستند داستان‌های خواندنی از زندگی‌شان برای علاقه‌مندان به فوتبال خلق کنند و اکنون علاوه بر اینکه فوتبالیست بزرگی هستند با پول هم بازی می‌کنند. معمولا وقتی نام ستاره های فوتبال را می شنویم تصویر خانه های مجلل،ماشین های گران قیمت و هتل های لوکس در ذهن ما نقش می بندد. ممکن است در اکثر موارد اینگونه باشد اما همیشه اینگونه نبوده بخصوص در دوران کودکی و پیش از ستاره شدن برخی ستاره های فوتبالی بوده اند که فقر و محرومیت درد آوری را تجربه کرده اند. امروز برعکس توجه همیشگی ما که به دنبال جستجوی پردرآمد ترین ستاره های فوتبال جهان هستیم با فقیر ترین ستاره های فوتبال دنیا آشنا می شویم.

جهت اجاره زمین چمن مصنوعی شیراز به سایت ورزشی آسان اسپرت مراجعه کنید.

 

 

7 فوتبالیستی که در زیر با آن‌ها آشنا می‌شویم از شرایط خیلی سختی رنج می‌بردند ولی توانستند نام‌شان را به عنوان فوتبالیست‌های بزرگ بر سر زبان بیندازند.

 

 

 

 

1- ریوالدو: او در زاغه‌های شهر رسیفه برزیل به دنیا آمد. این اسطوره برزیلی به دلیل سوء تغذیه شدید در دوران کودکی چندین دندان خود را از دست داد و پاهایش نیز هنگام راه رفتن می‌لنگد. او اکنون دندان مصنوعی در دهان دارد. پدرش وقتی که او تنها 15 سال داشت از دنیا رفت و او با دوره‌گردی توانست هزینه خانواده‌اش را بدهد و فوتبالش را ادامه دهد. او بزرگ شد و توانست قهرمانی در جام جهانی و لیگ قهرمانان را کسب کند. دیگو مارادونا به او لقب برونکا داده است که به معنای احساس درونی عصبانیت و ناعدالتی در فرد است.

 

2- خوان رومن ریکلمه : یکی از تکنیکی‌ترین هافبک‌های تاریخ فوتبال آرژانتین که در شرایط بسیار سختی بزرگ شد. یک روستای خرابه در حومه بوینس آیرس در نزدیک سن فرناندو جایی که خشونت و اقدامات غیر اخلاقی بر زندگی مردم این شهر سایه افکنده است. شرایط مالی آن‌ها به قدری وخیم بود که خانواده ریکلمه به خلافکاران معروفی در آن شهر تبدیل شدند و حتی ریکلمه را مجبور کردند که در یک سری از بازی‌ها که از قبل تبانی شده و نتیجه آن از قبل معلوم بود بازی کند.

 

3- رونالدینیو: بازیکن همیشه خندان برزیلی نیز همیشه در زندگی شرایط خوبی که در زمین فوتبال داشت نداشته است. یکی از تکنیکی‌ترین بازیکنان جهان در حومه پورتو آلگره به دنیا آمد. بعد از حمله قلبی و درگذشت پدر او، زندگی او دچار تغییر و تحول شد ولی این تنها تکنیک رونالدینیو بود که باعث شد خانواده او از نابودی کامل نجات یابد. او در گرمیو توانست قرارداد حرفه‌ای امضا کند و خانواده‌اش را از بحران نجات دهد و در نهایت به بازیکن بزرگی تبدیل شود که همه می‌دانیم.

 

4- لوئیس سوارس: وقتی او خیلی کودک بود خانواده‌اش را ترک کرد تا با پرسه زدن در کوچه و خیابان‌ها بتواند بدهی‌های خانواده و پدر از دست رفته‌اش را بدهد. او معمولا با توپ در خیابان‌ها دیده شد و در نهایت توانست تکنیک فوتبالی خودش را بالا ببرد و به بازیکن بزرگی تبدیل شود. هرچند شرایط اخلاقی او به خوبی نشان می‌دهد که او در چه شرایطی بزرگ شده است.

 

 

5- ریاض محرز: این بازیکن الجزایری که به تازگی بهترین بازیکن لیگ برتر انگلیس شد و به اولین آفریقایی تبدیل شد که به این عنوان رسیده شرایط خانوادگی سختی را تجربه کرد. خشونت خانوادگی باعث شد تا موضوع گروگانگیری نیز روبه‌رو شود ولی توانست به تنها وصیت پدرش که تبدیل شدن به بازیکن بزرگی برای فوتبال بود عمل کند. احمد محرز با وجود تمام گرفتاری‌ها و جیب خالی به پسرش کمک کرد تا به بازیکن بزرگی تبدیل شود. او البته زنده نیست که موفقیت پسرش را ببیند.

 

6- سیدو براهینو: پدرش را در جنگ داخلی بوروندی از دست داد و به عنوان یک مهاجر به انگلیس آمد تا فوتبالش را در این کشور ادامه دهد. به تانزانیا برگشت ولی در آنجا نتوانست به فوتبالیست بزرگی تبدیل شود ولی در نهایت همراه مادرش در انگلیس آنقدر تلاش کرد و در آکادمی‌های مختلف شانسش را امتحان کرد تا توانست به تیم ملی کشورش برسد و به مهاجم موفقی نیز تبدیل شود.

 

7- کارلوس توس: شاید سخت‌ترین شرایط زندگی را در بین همه این‌ها کارلوس توس داشته باشد. او در یک تصادف رانندگی جان سالم به در برد و هنوز آثار آن تصادف بر سر و صورتش پیداست. او سپس در یک نزاع خیابانی در فورت آپاچی دندان‌هایش را از دست داد. بزرگ شدن در منطقه‌ای که خشونت و قاچاق مواد مخدر در آن حرف اول را می‌زد، باعث شده بود همه انتظار داشته باشند توس نیز روزی یک خلافکار شود اما در خطرناک‌ترین نقطه کره زمین به فوتبالیست بزرگی تبدیل شد. او یک بار در این باره گفت وقتی چراغ‌ها خاموش بود و از پنجره بیرون را نگاه می‌کردید، چیزهایی را در خیابان می‌دیدید که هر کس را می‌ترساند. حتی بعد از چند ساعت جرات نمی‌کردید به خیابان بروید ولی من آنجا بزرگ شدم.

 

منبع:

https://www.isna.ir/news/95021005391/7-%D9%81%D9%88%D8%AA%D8%A8%D8%A7%D9%84%DB%8C%D8%B3%D8%AA%DB%8C-%DA%A9%D9%87-%D8%A7%D8%B2-%D9%81%D9%82%D8%B1-%D9%85%D8%B7%D9%84%D9%82-%D8%A8%D9%87-%D9%BE%D8%A7%D8%AF%D8%B4%D8%A7%D9%87%DB%8C-%D8%B1%D8%B3%DB%8C%D8%AF%D9%86%D8%AF

نگاهی کوتاه به تاریخچه ایروبیک در ایران 

قبل از پرداختن به موضوع اصلی یعنی ایروبیک چیست نگاهی کوتاه به تاریخچه این ورزش هیجانی می کنیم. فعالیت کردن نوجوانان و جوانان در این ورزش در ابتدای سال 70 در ایران شروع شد. در ابتدا آموزش ایروبیک در باشگاه ها با فیلم های تصویری انجام می شد که با گذشت زمان مربیان شروع به فعالیت بیشتر در این ورزش کرده و آموزش ایروبیک توسط مربیان به نوجوانان و جوانان داده می شد.
با گذشت زمان در برخی از دانشگاه های کشور در کارگاه های آموزشی برای جوانان دختر و پسر زیر نظر فدراسیون ورزش های همگانی کلاس هایی برگزار شد که در آن مدرک مربی گری با عنوان آمادگی جسمانی و گرایش ریتمیک و ایروبیک به کسانی که شرکت کرده بودند داده شد بدین ترتیب مربی ها با داشتن مدرک معتبر شروع به فعالیت در باشگاه های ورزشی کرده و به مرور جوانان زیادی جذب این ورزش هیجانی شدند.

 
آیا می دانید ورزش ایروبیک چیست؟

آیا می دانید که ماهیت ورزش ایروبیک چیست و در آن مربیان چه حرکاتی را به جوانان آموزش می دهند؟ در پاسخ به سوال ایروبیک چیست باید گفت که ایروبیک به یک فعالیت هوازی گفته می شود که در ایروبیک شدت تمرین بالا و مدت تمرین پایین می باشد تا فرد انجام دهنده احساس خستگی نکند. این ورزش در ابتدای شروع بین 10 تا 12 دقیقه با حالت ریتمیک انجام می شود. شما این ورزش را حتی در خانه خود نیز می توانید انجام دهید و برای کسانی که شاغل هستند این موضوع یک پوئن مثبت به حساب می آید.
در پاسخ به سوال ایروبیک چیست نیز می توان گفت که این ورزش در اصل عضلات بزرگ بدن فرد را درگیر خود کرده که برای چربی سوزی نیز مفید می باشد. امروزه این ورزش به دلیل سبک و راحت بودن آن در سر تا سر دنیا طرفداران بسیار زیادی دارد. ایروبیک به معنی انجام حرکات و تمریناتی است که به طور مستقیم روی سیستم مصرف اکسیژن برای تولید انرژی بیشتر کمک می کند. از دیگر تمرینات و ورزش های هوازی مانند ایروبیک می توان به شنا، دویدن و دوچرخه سواری اشاره کرد.

برای اجاره زمین چمن مصنوعی شیراز به اسان اسپرت مرا جعه کنید.

انواع مختلف ورزش ایروبیک

پس از بررسی ماهیت ایروبیک چیست نوبت به انواع این ورزش پر طرفدار و جذاب می رسد. ورزش ایروبیک به طور کلی به دو نوع تقسیم می شود که هر کس با توجه به علاقه و وضعیت جسمی خود می تواند یکی را انتخاب کند.
• نوع اول ورزش هایی با شدت و اثر خفیف مانند پیاده روی، شنا، کلاس های استپ و اسکی می باشد که هر کس با توجه به وضعیت سلامت جسمی و علاقه خود می تواند در یکی از این شاخه ها شروع به فعالیت کند.
• نوع دوم ورزش هایی با شدت اثر بالا مانند دویدن، تنیس، ورزش هایی با حرکات موزون و اسکواش می باشند. نکته این نوع ورزش این می باشد که باید به صورت یک روز در میان انجام شوند و افرادی که دارای اضافه وزن دارند یا سالمند هستند باید با تعداد دفعات کمتری انجام دهند و پیش از انجام تمرینات حتما با یک پزشک مشورت کنند.

ایروبیک پیشرفته چیست؟

در ابتدای صحبت ها به موضوع ایروبیک چیست به طور کامل پرداختیم اما بعضی افراد سوال می پرسند که ایروبیک پیشرفته چیست؟ در پاسخ به ایروبیک پیشرفته چیست به این افراد ابتدا باید اشاره کرد که این نوع از ایروبیک همانند ایروبیک معمولی بوده با این تفاوت که برای انجام یک نوع آن مانند شنا به جای شنا در استخر خانه حتما باید به یک استخر عمومی مراجعه کنید و تحت نظر مربی باشید.
یا در پاسخ دیگر به ایروبیک پیشرفته چیست به این افراد باید گفت که ایروبیک یک فعالیت فیزیکی می باشد که هر فرد برای بهبود عملکرد قلب و سلامت و تندرستی بدن خود به سراغ آن می رود اما بعضی از افراد به دلایل مختلف مانند دانشجو بودن یا شاغل بودن این ورزش را در منزل انجام دهند. برای پیروی از یک ایروبیک پیشرفته این افراد باید به باشگاه های ورزشی مراجعه کرده و علاوه بر تمرینات هوازی با دستگاه هم کار کنند.

 

منبع:

https://blog.asansports.com/2021/01/03/%d8%a7%db%8c%d8%b1%d9%88%d8%a8%db%8c%da%a9-%da%86%db%8c%d8%b3%d8%aa%d8%9f-%d9%88-%da%86%d9%87-%da%a9%d9%85%da%a9%db%8c-%d8%a8%d9%87-%d8%a8%d8%af%d9%86-%d9%85%d8%a7-%d9%85%db%8c-%da%a9%d9%86%d8%af/