معرفی ورزش رزمی دامبه
•
دامبه یک وزش رزمی در نیجریه که شبیه بوکس و با یک دست بسته نیزه مانند (که با نخ و پارچه بسته شده است) که قدمتی چند هزار ساله دارد.
تاریخچه رشتهها آگوست اودو یک عکاس بسیار باذوق و بااستعداد نیجریه ای است که از بهترین بازیگران زن سینمای نیجربه موسوم به «نولیوود» تا سوپر استارهای موسیقی آفریقا عکس گرفته است. اما چیزی که برای وی مهم جلوه می کند زندگی کسانی است که در حاشیه جامعه نیجریه قرار گرفته اند. مبارزانی که در یک ورزش رزمی شبه بوکس در نیجریه به نام «دامبه» (Dambe) فعالیت می کنند عمدتا مردان کارگر هستند. اودو در مورد این افراد چنین می گوید:«آن ها شغل های نرمالی دارند، برخی راننده کامیون و برخی دیگر مکانیک هستند».
برای آشنایی با تمرینات تکواندو در خانه به سایت ورزشی asansport مراجعه کنید.
اما در این میان آنها زمان اضافی خود را صرف رقابتی خونین در عرصه ورزش دامبه می کنند. در این سبک بوکس باستانی، مبارزان در حالی که یک دست آن ها بسته شده است به مدت سه راند با هم مبارزه خواهند کرد. این مبارزه به صورت زیرزمینی برگزار شده و رونق دوباره آن تنها در سخنان مردم نیجریه شنیده می شود. اودو در این باره می گوید:«من یک محافظ اهل شمال داشتم که در این مورد حرف می زد و ویدیویی که به صورت آنلاین منتشر شده بود را به من نشان داد. به نظر من واقعیت دارد و یک باشگاه مبارزه زیرزمینی وجود دارد که بسیاری از مردم نیجریه از آن بی اطلاعند».
دستمزد مرگ ورزش دامبه
تاریخ بوکس دامبا له مردمان «هاوسا» (Hausa) در شمال نیجریه باز می گردد که نشان می دهد. این سبک مبارزه رزمی قرن‌ها قدمت دارد. این مبارزه عموماً بین قصابان محلی انجام می شد. برای این نوع بوکس، دستی که ضربه مشت قوی تر را داشت و از آن با نام «نیزه» یاد می شد با یک پارچه کتانی و مقداری طناب بسته شده و دست دیگر به عنوان سپر در مقابل ضربات حریف به کار گرفته می شد. دو مبارز می توانستند از پای خود نیز برای ضربه زدن به حریف استفاده کنند و وقتی که یکی از مبارزان زمین می خورد مسابقه پایان می یافت. هر یک مبارزان که به زمین می افتاد مسابقه را باخته و به اصطلاح «کشته» می شد.
در گذشته دستی که پارچه به دور آن پیچیده شده بود در یک صمغ گیاهی فرو رفته و تکه های خرده شیشه به آن وصل می شد که اکنون دیگر این روش اعمال نمی شود. دستکش های بوکس در برخی از نقاط کشور نیجریه وارد این ورزش شده تا خطرات آن را کاهش دهند. اما هنوز هم به دلیل صدماتی که به مبارزان وارد می شود، بسیاری این ورزش را وحشیانه و بیرحمانه می دانند.
این ورزش رزمی شبیه بوکس که مدتی فراموش شده بود، اکنون به لطف کانال های یوتیوبی مانند Dambe Warriors که سال گذشته ساخته شد و بیش از 57?000 مشترک و 15 میلیون بیننده دارد بار دیگر مورد توجه قرار گرفته است. در حالی که عکس های اودو انرژی خام و نامحدود هنر این مبارزان جوان را نشان می دهد، اما دامبه ورزش رزمی طبقه فقیر محسوب می شود. مبارزان در این ورزش عموماً کسانی هستند که درآمد بسیار ناچیزی دارند. اودو می گوید که شرکت در این مسابقات بوکس زیرزمینی شانسی در اختیار این مبارزان برای بدست آوردن مقدار بیشتری پول قرار می دهد.
بلیط تماشای این مسابقات معمولاً برای هر نفر 500 نایرا معادل 1?38 دلار است و ترتیب دهندگان مسابقه، به گفته اودو، تا روزی 50?000 نایرا معادل 137 دلار درآمد کسب می کنند. برندگان مسابقه نیز بین 20 تا 500 دلار درآمد کسب خواهند کرد که می توانند از آن برای خرید غذا و تامین مایحتاج خانواده هایشان استفاده کنند. اودو می گوید:«به عنوان یک مبارز، قهرمانان مسابقات درآمد قابل توجهی دارند. اگر مسابقات بیشتری را برنده شوی دستمزد بیشتری به تو داده خواهد شد. بحث بالا رفتن دستمزد است زیرا با بالا رفتن بینندگان، دستمزد بیشتری دریافت خواهی کرد». همچنین طرفداران نیز هدایایی را به مبارزان محبوب خود می دهند. اودو می گوید:«افراد پول ها را برای پدر و مادرشان می فرستند. به یکی از مبارزها یک خانه داده شد».
شکاف طبقاتی در نیجریه
اودو هفته ها به سفر در نیجریه و ایالت های اوگون پرداخت و با مبارزانی که در این مسابقات زیرزمینی حضور داشتند صحبت کرد. عکس هایی که او گرفته وخامت اوضاع اقتصادی و شکافی که در این زمینه بین مردم نیجریه وجود دارد را بیش از پیش عیان می سازد. آن هایی که در ایالت ها با وضع اقتصادی بهتر زندگی می کنند هیچ ذهنیتی از زندگی فقیرانه همسایگان شمالی خود ندارند. اودو در این باره چنین می گوید:«من دوستانی دارم که از زمان تولدشان لاگوس را ترک نکرده اند از این رو از دیگر نقاط کشور خبر ندارند. مردم درک نمی کنند که دیگر ایالات شبیه لاگوس نیستند».
منبع:
